De een was wereldwijd een hele grote;
hij gold als allerbeste chansonnier.
Piaf zelfs had hem in haar hart gesloten.
Op hoge leeftijd zong hij onverdroten;
op zes jaar na ging hij een eeuw lang mee.
De ander is wat traag op gang gekomen;
eerst was hij metselaar, hij bakte friet.
Hij brak zijn ruggengraat bij zijn abdomen.
De kanker heeft hem van ons weggenomen.
Zo leefde hij zijn eigen levenslied.
En nu staan zij dan samen voor de Heere.
Die kijkt hen aan en aarzelt nog een poos.
Wanneer ze straks in ’t eng’lenkoor verkeren,
wie van hen beiden mag er dan soleren?
Al weet ik beter, ik hoop toch op Koos.
Koos Alberts: Amsterdam, 3 februari 1947 – Enschede, 28 september 2018
Charles Aznavour: Parijs, 22 mei 1924 – Mouriès, 1 oktober 2018
Na mijn nominatie bij Lichtvoetig II vroeg de jury om een actueel gedicht. Deze is voorgelezen op 28 oktober 2018 te Emmen. Hij staat ook in de bundel, al heb ik een regel aangepast.
Of het nu nog actueel is bepale een ieder zelf.