Welkom, Gasten
Gebruikersnaam: Wachtwoord: Onthoud mij

Onderwerp: Heden ons heden

Heden ons heden 18 aug 2022 23:03 #1

  • Don Cennui
  • Don Cennui's Profielfoto
  • Offline
  • Gebruiker is geblokkeerd
  • Autist, Denker
  • Berichten: 353
  • Ontvangen bedankjes 79
Heden ons heden

Hij ging naar Bommel en hij zag
Het werd meteen gezellig
Met meer- en ook eencellig
Hij vrat zich vol, in slag na slag
Toen kwam de versopmeter
Die mat hem: alleseter
Zijn buik weerstond een hard gelach


Neville: abbacca - voeten 4 3 3 4 3 3 4.


Aanwijzing(en)
r. 5: gelach = gelag

.
Show, don't tell.

It's not personal, it's just poetry.

"Dichters liegen de waarheid." (Bertus Aafjes)

Bloesem
    Te dichten is als water op het fruit
    In rijp bevroren uit een elfde spuit
Laatst bewerkt: 19 aug 2022 14:51 door Don Cennui.
Alleen ingelogde leden kunnen reageren.
Tijd voor maken pagina: 0.138 seconden

Log in

Gebruikersnaam en wachtwoord:

Zoeken

Forum Recent

Uit het archief

Kneteman (Gezienus voorkeursgedicht)



Naam:  Gerrie Kneteman
Bijnaam: de Kneet
Nationaliteit: Nederlands
Geboren: 6 maart 1951, Amsterdam, Nederland
Overleden: 2 november 2004, Bergen (Noord-Holland), Nederland

Een lange erelijst. Kneteman wint vier keer de Ronde van Nederland. In 1978 wordt hij wereldkampioen bij de profs op de Nürburgring. Hij wint Parijs-Nice, de Ruta del Sol, de Ronde van de Middellandse Zee en de Ronde van België. Twee keer schrijft hij de Amstel Gold Race op zijn naam. Hij is acht dagen de gele truidrager in de Tour de France. Rijdt de Tour dertien keer en wint daarin tien (10!) etappes. In 1983 komt hij ten val in Dwars door België. Voor zijn leven wordt gevreesd. Na revalidatie keert hij toch nog terug in het peloton. En wint dan in 1985 voor de tweede keer de Amstel Gold Race. Behalve door zijn successen wordt hij bekend om zijn gevatte vernieuwingen van het wielerjargon.
 
Gerrie Kneteman

Van Moser won je in een sprint-à-deux.
Je ging, zei je, voor dood of gladiolen.
Vernieuwer van het wielertaalmilieu:

“Ze reden uitgewoond met open holen”,
en als je hen het snot voor ogen reed,
dan “harkten zij in waaiers van mongolen”.

Ze noemden jou gekscherend onze Kneet.
De clown en filosoof van ’t peloton,
die niet gespaard werd voor groot wielerleed.

Een auto die je niet vermijden kon,
maar dat jij je daarna weer oversteeg
toen je – hersteld – nog die klassieker won.

Jouw laatste vlucht bracht hier nog veel te weeg.
Je ging te vroeg. Dik vijftig en je zweeg.