Ik zie het aan zijn ingezakte schouders Dit weekend was hij weer eens bij z’n pa Na school vanmiddag gaat hij naar zijn ma Zo is het leven met gescheiden ouders
Ze zijn alweer een tijdje uit elkaar Maar al die ruzies, dat voortdurend vitten Dat gaat toch in zo’n jongenskoppie zitten Nou heeft ‘ie weer zijn rekenwerk niet klaar
En ik maar roepen: doe nou even mee Dat vereenvoudigen is zó te leren Hij kijkt met lege ogen naar het bord
Ik tref zijn blik, we weten alle twee Dat zulke breuken blijven repeteren En dat twee halven nooit een hele wordt