Natuurlijk is er gul en goed gesproken
Het fraaie werk waaruit je zo vaak las
Je onverwoestbaar mooie vlinderdas
Het werd met lof en liefde opgedoken
Natuurlijk zijn er flessen aangebroken
En hieven wij op jou een laatste glas
En bleef Het Mooiste Meisje Van De Klas
En nog meer moois door onze hoofden spoken
Maar ook zijn er sigaren aangestoken
Omdat jij daar zo’n liefhebber van was
En keken wij, de ogen half geloken
Verzonken in gedachten naar de as
Begraven worden, Driek, dat geeft geen pas
Jij had vandaag verdorie moeten róken!
Uit het archief
Stilleven met haas en gevogelte Jan Fijt 1645
Alsof de kunst genadeloosheid heiligt!
Donszachte dieren liggen hier als pier.
Ik wil en kan niet naar die lijken kijken.
Om zeep geholpen enkel om te pronken;
Fijt maalde blijkbaar niet om dierlijk leed.
Bewijsstuk is het van een massamoord
met voorbedachte rade, maar verjaard –