Mijn leeftijd wordt zo zoetjes aan een straf
En brengt me van de drup in koude regen
Het lichaam takelt onrustbarend af
En uit mijn mond en oksels stinkt het laf
Ook heb ik ouderdomseczeem gekregen
 
Ik kan me slechts per looprek voortbewegen
Sinds ik heb moeten scheiden van mijn Daf
Een goed glas bier, ik kan er niet meer tegen:
Mijn blaas die ik beschamend vaak moet legen
Is erger dan een lekkende karaf
 
Mijn vrouw houdt haar verbale knuppel klaar
Want zij heeft van mijn kwaal de meeste last
Dus, heb ik weer eens naast de pot geplast
Dan hoont ze mij als vieze druppelaar
 

Log in

Gebruikersnaam en wachtwoord:

Zoeken

Forum Recent

Uit het archief

Ansicht uit HappyLand

 Happyland
Flickr.com
 
Een sloppenwijk. Het vrolijk polychrome
bedriegt: wat hier op stelten balanceert,
heeft de tyfoon nog pas gedecimeerd.
Wat wind liet werd door water meegenomen.
 
Maar nauw voorbij de storm, de modderstromen
– de doden en vermisten koud geëerd –
zijn plastic, plank en plaat gehergroepeerd,
bijeengepuzzeld tot nieuw onderkomen.
 
Een plaatje waarop nooit een stip verandert.
De glimlach niet, de vruchteloze hoop,
de vliegen, ratten, rook, de gore lucht,
 
de vuilnisdiarree, die overbrugd
door catwalks, als een dodelijke stroop
veelkleurig naar Manila Bay meandert.
 
 

HappyLand is een sloppenwijk in Manilla, Filippijnen. De wijk werd in amper vijf weken tijd vol geraakt door drie opeenvolgende tropische stormen.