Illustratie Wim Bijmoer
De schoeljes, zei het schaap vertoornd, fatsoen is ver te zoeken!
Die lage linkse roddelkrant en communistenvriend
doet schaamteloos zijn leugens als de waarheid uit de doeken,
dat in de oorlog dominee de Duitsers heeft gediend.
Op dat moment trad dominee met kwieke tred naar binnen
en sprak: Veronica, ik heb voor ieder een makroon.
Dus thee graag, dames Groen; gezelligheid met mijn vriendinnen
is ook vandaag weer mijn en jullie welverdiende loon.
Zijn argeloosheid dwong het schaap haar tranen weg te stoppen.
De dames Groen verschoten vol vertedering van kleur
en schaap wees woordloos naar de opgeblazen krantenkoppen:
Ontmaskerd! Dominee in oorlog collaborateur!
Een gotspe, zuchtte dominee, de tekst is half gelogen,
de ware helft wordt zó verdraaid dat ik een judas lijk.
Ik deed voor eigen volk en vaderland naar best vermogen.
Waarom trekt men een eerzaam man als valsaard door het slijk!
Wat deed u, vroeg het schaap bedeesd, dat willen we graag weten.
Was u bij het verzet misschien, in Engeland actief,
of was u soms tewerkgesteld of heeft u vastgezeten?
Hij schudde stil van nee en sprak: Ik schoonde het archief
en scheidde ten gemeentehuize christenen van Joden.
Van Duitse deportatielijsten schrok ik me vaak lens.
Mijn inzet voor de goede zaak voorkwam zo vele doden,
ik deed mijn liefderijke taak als christen en als mens.
Zijn uitleg had het schaap en ook de dames diep geraakt:
nog nooit had hen makroon met thee zo goddelijk gesmaakt.