Canis lupus


Ze kletsen uit hun nek, de wolffanaten
Als zij, hoe ondoordacht en Wilders-blond
Hun liefde voor een soort mislukte hond
Als schapen dom staan rond te blaten

Zeloten van het wolvenwelkomfront
Die kennelijk hun medemens zo haten
Dat zij hem aan de rovers overlaten
Zijn dierenvrienden van de koude grond

De wolf terug: voor mij in geen geval
Dat hij hier ooit geleefd heeft, is een feit
Als motivering raakt het kant noch wal

Hij paste niet meer in een nieuwe tijd
De wilde beer trof dat lot eerder al
Krijgt die straks ook een warm onthaal bereid!

Log in

Gebruikersnaam en wachtwoord:

Zoeken

Forum Recent

Uit het archief

Wielergedichten: Bert Oosterbosch

Hij was het wat labiele zondagskind.
Die lange slungel met dat rode haar;
Bert fietste hoe dan ook in tegenwind.

Hij was dus – wat je noemt – onhandelbaar
maar schudde wel als wereldkampioen
Francesco Moser stevig door elkaar.

De temporijder gaf hem van katoen,
werd onder Peter Post tot held gekneed.
Hij trapte door, het hele fietsseizoen

en reed zichzelf voortdurend in het zweet
– in Duinkerke, de Panne en de Tour –
met hersenvliesontsteking aan de meet.

Een stille jongen, geen geouwehoer;
hij fietste zelf zijn lichaam naar z’n moer.