hannelly0

Hannelly Krutwagen maakt haar hele leven al poëzie – zelfs toen ze nog niet wist dat ze poëzie maakte. 
Ze denkt in poëzie, ze is poëzie. Ze houdt van sneue mensen die nodig met een goed gedicht een beetje opgebeurd moeten worden, en omgkeerd. Liefgehad en losgelaten is de dichtbundel waar iedereen op zit te wachten, de bundel is gevuld met bittergrappige gedichten die troost bieden in bange tijden en die twijfel brengen in tijden van overvloed.  Als het niet zo goed met je gaat, zijn er gelukkig de gedichten van Hannelly om je beter te voelen. Als het heel erg goed met je gaat, zijn er gelukkig de gedichten van Hannelly om je slechter te voelen.  Het persoonlijke wordt universeel en het universele wordt persoonlijk. Maar hoe dan ook: de gedichten van Hannelly voelen altijd dichtbij. 
 
De meeste verzen in Liefgehad en losgelaten zijn gebonden: sonnet, limerick, kwatrijn,rondeel.
Haar werk is eerder gepubliceerd in allerlei verzamelbundels maar dit vormt haar officiële debuut!
Een van de fraaie gedichten uit Hannelly’s bundel: 
 
De buurvrouw van Roger
 
Het is zo stil op de veranda bij Roger.
Er ligt een stapeltje verlaten schrijfpapieren,
hun spel bedwongen door een glazen presse-papier.
Zo valt er voor de avondwind niet veel te klieren.
 
Die gluurt naar binnen en waait slapjes door de kieren.
Het is zo stil op de veranda bij Roger.
Misschien is hij nog tussendoor aan het tuinieren
en werkt hij zometeen  weer aan zijn exposé
 
over een interpunctuele nouveauté,
geïnspireerd door zijn bekroonde anjelieren.
Het is zo stil op de veranda bij Roger
waar we nog onlangs zijn verjaardag mochten vieren.
 
Ik vind alleen die bloedvlek wel de vloer ontsieren.
Als het aan mij lag kreeg zijn werkster haar congé.
Zou het de post zijn of belastingformulieren?
Het is zo stil op de veranda bij Roger.
 
 
Hannelly Krutwagen: Liefgehad en lotgelaten (Uitgeverij De Geroosterde Hond, 2022) 
ISBN 9789464486100, 74 blz.
De bundel kost € 17.51 en is overal te bestellen, bijvoorbeeld bij Bruna
 

Log in

Gebruikersnaam en wachtwoord:

Zoeken

Forum Recent

Uit het archief

Kees Jiskoot overleden


Foto Lex de Meester

De dood van Joost Zwagerman, de Emile Ratelband van de dicht- en andere kunst, trok nogal de aandacht van de vaderlandse media.
In alle stilte en onopgemerkt overleed enkele dagen voor hem, op 82-jarige leeftijd, de Zeeuwse dichter Kees Jiskoot, die zijn eruditie niet van Google haalde, maar nog echte boeken las.

Kees Jiskoot werd in 1933 geboren te Barendrecht. Vanaf 1935 woonde hij, met een onderbreking van 12 jaar, in Zeeland.
Na zijn artsexamen  was hij achtereenvolgens gouvernementsarts in voormalig Nederlands Nieuw-Guinea (Biak, Centraal Bergland), huisarts te Terneuzen en verzekeringsarts in Goes.
Jarenlang leverde hij bijdragen aan de lightverserubriek van De tweede ronde en in 2003 ontving hij voor zijn gehele lichtegedichtoeuvre, gekenmerkt door een naïeve beminnelijkheid, de  prestigieuze Kees Stip-prijs.
Later mocht hij die zelf nog overhandigen aan een van zijn vroegere patiënten, Frank van Pamelen.

Minder bekend is dat hij ook duizenden Russische gedichten vertaalde. Vanaf 1996 verschenen enkele van die vertalingen in De tweede ronde en andere in eigenbeheerbundels, later ook bij reguliere uitgevers.
Door de hem kenmerkende bescheidenheid (hij noemde zich niet alleen lichte-gedichtenschrijver, maar ook lichte vertaler) bleef dit lang onopgemerkt in de Slavistenwereld, maar in 2013 drong dat toch ook daar door en ontving hij voor zijn vertalingen van het werk van Sergej Esenin de Aleida Schot-prijs.
Het vrije vers verliest een gewaardeerd medewerker en we nemen afscheid van een beminnelijk man, die in diepe mediastilte een reusachtig oeuvre naliet.

Een kwestie van vorm

Wie meent dat ik zal sterven, heeft het mis.
Ik ga wel dood natuurlijk, word begraven,
maar prompt daarop volgt mijn herrijzenis
doordat ik velen met mijn lijf zal laven.

Ik keer weerom in al wat levend is,
ik heb voor allebeest de rijkste gaven,
ik vorm voor tor en worm de rijkste dis
en hangt men mij, voor gieren en voor raven.

Atomen, moleculen blijven immer:
in water, lucht, de aarde of het vuur.
Of worden Licht – verdwijnen doe ik nimmer,
ik keer – ha Kees! – terug in de natuur.

Zo zal ik bij mijn nabestaanden blijven;
ook nabestaand, alleen in andere lijven.

Kees Jiskoot