Oei, oma’s tere lijfje is gebroken
En zal als een geknakte bloem vergaan
Oei, oma’s tere lijfje is gebroken
Ze was gevallen toen ze pap ging koken
En ach, het was gelijk met haar gedaan
Die oude botjes laten zich wel kroken
Ik heb zojuist de dokter aangesproken
Geen dienst, zei hij en liep door, langs de paên
Ik kon de kinkel wel naar binnen slaan
Maar ik heb haar gelukkig niet gewroken
Een auto trof die arrogante haan
De hoogmoed was niet tijdig weggedoken
En zal als een geknakte bloem vergaan
(Bout rimé op “Uchtend” van Niels Blomberg)
Ochtend (Bout-rimé)
- Gegevens
- Geschreven door Hanny van Alphen
Uit het archief
Commentaarpositie
Mijn medevluchter zit te linkeballen
En ik had net een flinke hongerklop
Ik kan niet echt veel anders dan colleren
Ik heb te weinig grinta voor de kop
En zie mijn concurrent niet plafonneren
Ik hang al bijna aan het elastiek
Ik moet verdomme snel recupereren
Misschien win ik het dan nog op techniek
Mitsdien hij zo beleefd is om te vallen
Er is één grote troost in mijn verdriet:
Ducrot en Dijkstra hoor ik hier dus niet