Al zaten been en bil ook vol met wonden
En had de aanblik daarvan iets morbieds
De Zeeuw klom na zijn val weer op de fiets
Met nieuwe broek maar overal geschonden.
En na de rustdag, helemaal verbonden,
Vervolgde hij de koers als had hij niets.
Dus op tv, in kranten en in tweets
Werd hij geroemd als held van deze ronde.
Omdat hij zich als renner zo laat gelden
Krijgt hij de meeste steun van het publiek
Want zulke stoere kerels zie je zelden
Wij mensen zijn verzot op dramatiek
En snakken naar de heroïek van helden
Van hen die zich verheffen na tragiek.
Held door het prikkeldraad 2
- Gegevens
- Geschreven door Hans Manders
Uit het archief
De grootmoeder
Nu zou hij haar bezoeken, bij de winde,
Al was hij daartoe jarenlang te laf.
Maar kom, het ging hier om een teerbeminde,
Die daar maar lag te rotten in een graf.
Hij stond er wat verloren. Sloeg linksaf
Een kavel in en liep gelijk een blinde.
Nadat hij uren zocht—het was zo maf!
Bleek naam noch steen noch bloedverwant te vinden.
Hij rende, koortsig spiedend, langs de heggen,
Het hoofd naar wanhoop hergemodelleerd;
Hij móest haar zien. Hij moest haar zoveel zeggen!
Uiteindelijk—zijn vader geprobeerd.
Die wist het telefonisch uit te leggen:
”Ja jongen, oma is ook gecremeerd.”