Shakespeare Sonnet 130
- Gegevens
- Geschreven door Hans Manders
De zon schijnt heel wat feller dan haar ogen.
Ze heeft , vrees ik, haar lippen nooit gestift.
Mijn blik wordt naar haar borsten niet gezogen.
Ik raak ook van haar haren niet op drift.
Ik heb haar wangen zelden mooi zien blozen,
Haar nooit gezegd dat zij zo lekker ruikt.
Haar lichaamsgeur is niet bepaald als rozen.
Ik denk dat zij parfum niet eens gebruikt.
Wanneer ze praat, dat lijkt nog niet op zingen,
Vooral niet op mijn lievelingsmuziek.
En als zij loopt, krijg ik geen tintelingen.
Haar gang is boers, niet goddelijk of sjiek.
Maar toch, ze vindt in niemand haar gelijke
Als ik, verliefd, mijn lief zit aan te kijken.
Uit het archief
Het hart – drie kwatrijnen
Pixy.org
1.
Het hart, dat is bij uitstek zo’n orgaan
Waarbij het zinvol is om stil te staan
Al had het mijne mij wel laten schrikken
Als het dat zelf een keertje had gedaan
2.
Het hart blijft onvermoeibaar aan de gang
Maar stiekem ben je toch een beetje bang
Je hebt je in dat ene feit te schikken:
Het hart doet het hooguit een leven lang
3.
Wanneer het hart een hartslag overslaat
Heeft menigeen het eventjes te kwaad
Je vreest vooral, op zulke ogenblikken
De hartchirurg z’n antwoordapparaat