Vol zomer. Zwervend zoekt ze de natuur.
Geniet volop van bomen, struiken, grassen
en ademt zoete geuren van gewassen,
ervaart al wat ze ziet als goed en puur.

Ze laat zich door een haastig hert verrassen,
de tijd verliest betekenis en duur.
Ze loopt genietend alsmaar uur na uur;
ze stopt, ze hurkt en gaat dan zitten plassen.

De paardenbloem eronder kijkt omhoog 
recht in de zonbeschenen waterboog
van klaterende en zachtwarme stromen.

Hij houdt zijn stralend gele hoofd niet droog
en stort zich (dat hoeft verder geen betoog)
in mooie en behoorlijk natte dromen.
 

Log in

Gebruikersnaam en wachtwoord:

Zoeken

Forum Recent

Uit het archief

Ολλεκε

olleke
Beeld Homerus (bewerkt)
 
Ἄνδρα μοι ἔννεπε
Μοῦσα πολύτροπον
Hiermee begon ik mijn les
Op een dag
 
‘Olleke!’ dacht heel de
Adolescentenclub
Met als gevolg een
Homerisch gelach
 
 
ANdra moi ENnepe MOUsa poLUtropon' (Muze, bezing mij de arglistige man): de openingswoorden van de Odyssee, geschreven in dactylische hexameter