ivooliviermiddendorp
Foto: © Olivier Middendorp
 
Vandaag, 13 juli, wordt Ivo de Wijs 77. 
Het vrije vers feliciteert hem van harte!
 
Haar haren waren lang en ravenzwart
Haar mond was mooi, haar ogen nog veel mooier
Zij droeg een donkerrode overgooier
En kleine felle vlammen in haar hart
 
En hij was blond, misschien wat klein van stuk
Maar sterk en vrolijk, en hij rook ook lekker
Hij had een bruine pet, een zwarte jekker
En ogen die verlangden naar geluk
 
Zo wandelden ze samen, hij en zij
Hun entourage was de stille hei
Zo liepen zij, het ideale paar
Op 23 meter langs elkaar
Een liefde door het noodlot uitgewist
Een meisje en een jongen in de mist
 
De jarige gaf toestemming dit vers uit Vroege vogels vandaag hier te plaatsen, waarvoor dank!
 
 

Log in

Gebruikersnaam en wachtwoord:

Zoeken

Forum Recent

Uit het archief

Zeemansgraf



Aan dood zijn valt weinig plezier te beleven
en als je dan ook nog verbrand wordt tot as
of diep in de grond heel alleen ligt te rotten
en langzaam vergaat tot een stapeltje botten,
ontgaat mij de lol, dus ik denk dat ik pas.

Nee, laat mij maar, als ik de geest heb gegeven,
straks onder geweeklaag verdwijnen in zee.
Ik ben met een gammele schuit al tevreden:
een steen aan mijn teen en ik zak naar beneden.
Ik krijg nu al kippenvel bij het idee.

Heel diep daar benee tussen zeewier en slijk,
daar zie je mijn dansende lijk.

Ik dans op de maat van het deinende water,
mijn armen die zwaaien al heen en al weer.
Nieuwsgierige vissen die komen en staren
en schrikken zich wild van mijn woeste gebaren,
want tijdens een storm ga ik hevig tekeer.

Zo blubber ik voort zonder zorgen voor later.
De mosselen nestelen zich op mijn dij
Een octopus rust even uit aan mijn voeten,
terwijl in mijn maag kleine krabbetjes wroeten
en zo gaan de maanden en jaren voorbij.

En eens op een dag ziet een duiker ontzet
mijn grijnzend en dansend skelet.

De tijd die verstrijkt, al mijn vlees is verdwenen,
mijn botten die worden tot kiezels geschuurd.
De zee voert ze mee naar exotische stranden,
je vindt tussen schelpen mijn botjes en tanden.
Zo word ik naar heel verre oorden gestuurd.

Al hoop ik maar dat het nog eventjes duurt.

Bovenkant formulier