De Musical Awards, dat is een feest
Van strikjes, inteelt en consumptiebonnen
Ik ben er twee à drie keer heengeweest
En heb er twee à drie keer niets gewonnen
Veel fotografen: je poseert gedwee
En één week later schrijft dan – grote goden!
Een klerennicht in Story of Privé:
“De smoking van De Wijs was uit de mode”
De show begint, de presentator zeurt
De zaal zit vol Bekende Nederlanders
En is jouw discipline aan de beurt
Dan gaat de mooie prijs naar iemand anders
Het is oneerlijk, het is flauwekul
Maar je mag niet bedroefd om je verlies zijn
Nee, je moet zeggen: “Dik verdiend, hoor, lul”
En lachen als een platenboer met kiespijn
De winnaar haalt een briefje uit z’n zak
En dankt de halve wereldbol – op jou na:
Joop, Jaap, Jan, Jip en Janneke en Jacques
Teun, Tim en Tom, kortom: de hele sauna
Langs brede trappen komt een hele bups
Van musicaltalenten naar beneden
Dat hupst en hupst in radeloos gehups
Tot in de eeuwigheid der eeuwigheden
De Musical Awards, een fenomeen
Maar ik verklaar hier voor de goede orde:
Ik ga er in de toekomst vast weer heen
Oh ja! Zodra ik homo ben geworden!
