zeehond
CreativeCommons
 
Een zeehond in het Zwarte Water
Bezocht er het lokaal theater
Een bont gezelschap trad er op:
De poelval en de grachtenrob
De slootkoet, poelkreeft en de beekmeeuw
De wadi-egel en de lakeleeuw
Het tweetal dat weer eens niet meedeed
Precies: de meerkeet en de zeekeet
 
 
Dit gedicht is geschreven ter ere van de zeehond die op nog geen 2 km van deze dichter verscheen
 

Log in

Gebruikersnaam en wachtwoord:

Zoeken

Forum Recent

Uit het archief

Kapstok

kapstok
Wikimedia Commons
 
Ik ga mijn leven aan de kapstok hangen
om elke smet en schandvlek weg te wrijven,
zodat hij glanst van liefde en verlangen.
Herinneringen dienen mooi te blijven
zodat ze bij het nageslacht beklijven.
Nu denkt een ieder die mij langs ziet lopen:
“Op zo’n mooi leven kan ik enkel hopen”.
 
Het oogt van verre dan wel aardig, maar
ik zie het werk van schimmel en van mot.
De zomen zitten los, de stof is gaar.
De vleug geeft glans, dat camoufleert de rot.
In feite heb ik iedereen bedot.
Ik heb de plekken waar het leven faalt
zorgvuldig weggewerkt met draad en naald.