Joost Zwagerman die zette stuurs de toon
De druiven waren blijkbaar heel erg zuur
Je zag hem zeer vertoornd de vuistjes ballen 

Ook Zeeman zette zich toen in postuur
'Een drinkebroer', zo hoorde men hem lallen
'Heeft niet het recht op deze lauwerkrans!' 

Ze werden door hun maatjes bijgevallen
Ook Pfeijffer raakte hevig uit balans
Die wou zelfs Driek te lijf gaan in persoon 

'Dit is bedrog!' riep ieder aangedaan
'Hij is geen keizer: hij heeft kleren aan!'


Over armoede aan poëzie bij toonzetters.

Ook dit gedicht komt uit de bundel Het pak van Sjaalman. Hij zal het helaas niet meer lezen.

Log in

Gebruikersnaam en wachtwoord:

Zoeken

Forum Recent

Uit het archief

Verbeten

De zoete minnetaal, die haar met hem verbond,
herhaalt hij nimmer meer, ze is verleden tijd.
Gegomd uit 't manuscript, alsof ze nooit bestond,
verankerd in 't geheugen, maar ook dat verslijt.

Vervloekt de ganzenpen, die hij plots niet meer vond,
of was zijn nieuwe bode soms de weg weer kwijt?
“Hebt gij dan niéts gehoord, uit deez' of gene mond?”
vraagt zij met zwakke stem aan Pluis, haar kamermeid.

Die legt vol medelij, het kopje in haar schoot
en baasje gooit 't mobieltje ergens in een hoek.
Ze werpt zich op het bed en schreit daar zilte tranen, 

verbeten wil zij zich een personage wanen
dat treurend overlijdt in een historisch boek.
Of kreeg ze zelf de keus: ze sabelde hem dood!