Natuurlijk ik weer, ik ben steeds de klos

 

                    De baas zei nu meteen en zonder dralen

                    Ik pak de sleutels van mijn sleutelbos

                    Ontsluit met vakmanschap mijn stalen ros

                    Waarna ik trappend door de straten cross

                    Ik moet een boodschap doen en mag niet falen

                    Al blijk ik na een poosje te verdwalen

                    Ik ben nu eenmaal niet zo'n slimme vos

 

                    Natuurlijk ik weer, ik ben steeds de klos

 

                    De dag zit toch al vol met noodsignalen

                    Mijn veter zat vandaag al dikwijls los

                    Mijn wiel dat draait, hoor ik herhaalde malen

                    Maar ik fiets verder zonder blik of blos:

                    Ik moet een ladder voor de plint gaan halen

                

                   Natuurlijk ik weer, ik ben steeds de klos

Log in

Gebruikersnaam en wachtwoord:

Zoeken

Forum Recent

Uit het archief

Gilly Emanuels

gilly

Haar Surinaamse vlag met stront besmeurd,
de fraaie winkelramen ingekegeld
door een racistisch zootje ongeregeld
dat wezenlijk haar leven had verscheurd.
 
Toch wilde ze nog werken voor haar kind,
dus stond ze pal maar angstig voor haar winkel
en op die dag kwam wéér zo’n boerenkinkel
met grof geschut en zij ging door het lint.
 
Ze joeg haar zoon met spoed de winkel in
en griste snel een bezem uit de zaak.
Ze sloeg in ’t wilde weg, één klap was raak.
Het schorem gaf haar aan en kreeg zijn zin.
 
Frustrerend voor elkeen en zo hartbrekend
dat uitgerekend zij werd ingerekend.