Ik ga vanavond maar een rookkring blazen
En mijn jeneverglas blijft ook niet droog
Ik hef het in de blauwe walm omhoog
En zal daarna eens stevig door gaan dazen
Als eerbetoon aan Simon Vinkenoog
Als dichter niet een van die houten klazen
Vol zelfbeklag en mooie spanningsboog
Ik snapte wel geen bal van zijn betoog
Maar liet me altijd blij door hem verbazen
En rook een joint op Simon Vinkenoog
Maar weinigen die ooit zijn werk herlazen
Het ging meer om de mens, de demagoog
Die met verruimde geest zijn verzen spoog
En woedend over liefde stond te razen
Vaarwel, vaarwel, o Simon Vinkenoog!
De blinde, hersenloze New-Agedwazen
Verloren hun partij-ideoloog
Maar zaterdag verschijnt een regenboog
Als regenwolken worden weggeblazen
Als eerbetoon aan Simon Vinkenoog
Dan schuiven ze hem zachtjes in de oven
-Hoe tragisch is het sterven van een kind-
Daar wordt een flink pak hasjiesj bijgeschoven
Wij blijven achter, blowing in the wind
Afgevinkt
- Gegevens
- Geschreven door Jaap van den Born
Uit het archief
Een Mythe
Van uilen meende men in vroeger jaren
-Homerus schreef het ooit eens in een mythe-
dat deze vogels wijs als goden waren;
Athena kreeg er daags een op visite.
Die uil vloog ’s nachts de hele wereld rond
om alle aardse nieuwtjes te vergaren,
totdat er nauwelijks roddels over waren,
en deed Athena daarvan ‘s morgens kond.
Doch op een dag -hij was al oud van dagen-
moest deze uil voorgoed de ogen luiken.
Athena dacht: ~Dan vraag ik toch zijn kuiken
om in ‘t vervolg de nieuwtjes aan te dragen.~
Dat lukte niet en weet je ook waarom?
Zo’n kuiken van een uil blijkt oliedom.