Socrates
 
          Ik ga tot op de bodem 
 
Je blijft alert door middel van kritiek
Want kennis en ook wijsheid is maar schijn
Een luchtballon, eenvoudig door te prikken
 
Ik doe dat gaarne met een scheut venijn
dat doet mijn opponenten bijkans stikken
Als ik ze klemgesproken achterlaat
 
Maar ach, ik moet van hen ook heel wat slikken
Maar liever doe ik dat dan zelfverraad
Ik blijf gehoorzaam aan de Republiek
 
De dwaasheid van de wijzen doet mij leed:
Ik weet tenminste nog dat ik niets weet
 
Uit Jaap van den Born: Dat peinst en piekert maar (Productie van Het vrije vers; Mijnbestseller, 2012)
 

Log in

Gebruikersnaam en wachtwoord:

Zoeken

Forum Recent

Uit het archief

Nabeschouwing



Shorttrack

De rijders komen langzaam aangegleden
Rumoer verstomt; een diepe stilte valt
Net voor de starter “ready?” roept en knalt
Wordt zachtjes nog een schietgebed gebeden

De hal ontploft; de scherpe ijzers vonken
Eén hand aan ’t ijs, het strakke bochtenwerk
De favoriet vooraan houdt nu heel sterk
Het gaatje dicht – de wedstrijd lijkt beklonken

Intussen: in de commentaarcabine
Staan kaken strak, de vuisten zijn gebald
De pols versnelt, het hok begint te stomen

De finish flitst, op Molotov benzine
Wordt het gejuich de ether in geknald:
Er is weer een reporter klaargekomen