 een berg en winter, kou en wind, verdwaald de avond valt en nergens brandt een licht geen huis, geen boerenstulp is binnen zicht je moet toch wat, dus heb ik blad gehaald van blad en tak heb ik een bed gespreid een nacht zo koud, dat overleef ik niet het zal een vos zijn die mijn lichaam ziet maar niemand hoort mij zeggen dat ik lijd hier stralen sterren groot als wagenwielen die pracht maakt zelfs dit koude sterven goed en straks begroet ik lang gemiste zielen helaas, want sterven komt er nog niet van ik moet weer door met nieuwe levensmoed de zon komt op bij Puerto de Mogan |
|
|