besmet
ClipArtKey
 
Ik heb eens even opgelet
Wat rond gesurft op internet
En nu ben ik aan zet
 
Dat virus is niet iets concreets
Het is bedacht, dat hoor je steeds
Wij zijn belazerd door Bill Gates
In zijn miljardenflat
 
Hij wil injecties maken, man
Die hij dan vet verkopen kan
't Is de elite, snap dat dan
niet Janus-met-de-pet
 
Daar komt dan nog de porno bij
Ze staan voor baby's in de rij
Maar dat wordt minder zeggen zij
Want Trump heeft ze gered
 
Zo zit de wereld in elkaar
Ik snap het voor het eerst dit jaar
Wat Rutte zegt dat is niet waar
Verscheur je stembiljet!
 
Ik ben geloof ik echt briljant
Ik ben een zegen voor dit land
De enige hier met verstand
En ook geeneens besmet
 

Log in

Gebruikersnaam en wachtwoord:

Zoeken

Forum Recent

Uit het archief

Vermorst geluk

vermorstgeluk
 
Vermorst geluk van Frits Criens is zijn derde bundel met serieuze gedichten. De dichter is ouder geworden, wat zijn weerslag vindt in het nieuwe werk over (onvervuld) verlangen, taal, dichterschap, ouder worden, liefde en dood. De eerste vier afdelingen van de bundel dragen klassieke titels: Ochtengloren, Middaggloed, Avonddonker en Nachtschemer. De vijfde afdeling, Requiem voor Ria, is gewijd aan zijn zus, vanaf het moment dat zij in Leuven een fatale diagnose krijgt tot en met haar begrafenis. In deze ontroerende sonnetten balanceert de dichter als verbale evenwichtskunstenaar tussen sentiment en koude afstandelijkheid. Vermorst geluk sluit af met Gelegenheidsgedichten en gedichten in opdracht. In het motto citeert de dichter Batavus Droogstoppel in zijn boutade over gedichten, in: Max Havelaar, Multatuli, 1860.
 
Vermorst Geluk, Poëzie, Frits Criens. Hardcover, 82 pag. - Prijs € 19.95. Uitgeverij Liverse, ISBN 978-94-92519-52-8.
Verkrijgbaar bij de boekhandel, of rechtstreeks bij uitgeverij Liverse www.liverse.nl (gratis verzending en tot eind augustus 10% korting). 
 
 
IJDELHEID 
 
Een haan kraait schor het ochtendgloren aan
Het licht begint me wreed uit bed te drijven
Mijn hoofd is moe en leeg, ik wil nog blijven
De spieren zijn te stram om op te staan
 
Ik was van plan vandaag een vers te schrijven
Dat tot de bodem van het diep zou gaan
Door nooit begane paden in te slaan
Om in het hart van lezers te beklijven
 
Mijn werkeloze iMac reutelt zacht
Het lege beeldscherm lacht me honend uit
Terwijl het toetsenbord gelaten wacht
 
Geen nieuw terrein vind ik, noch fris geluid
Noch diepte, maar een dichtgeslibde gracht
Met sleetse wissels tussen woekerkruid 
 
Frits Criens uit: Vermorst geluk