.
PSST, fluisterden de dames Groen, psst, dominee, word wakker!
Sta op! Juffrouw Veronica krijgt haar verjaarsontbijt.
We hebben thee en eitjes en kadetjes van de bakker.
Huh? antwoordde de dominee. Bijlo! Wat vliegt de tijd!
Zó lig je in Morpheus’ armen en je droomt van Hoger Dingen,
zó gloort weeral de dageraad en ziet: ons schaap is acht!
Voorwaar, het past ons om een vrolijk lied voor haar te zingen.
En hoort gij dat geklepper? De verjaarspost wordt gebracht.
Ze slopen naar de zolder toe, zo zachtjes als ze konden,
met broodjes en kadootjes, op hun toffels, tree voor tree.
Daar lag het schaap, klaarwakker en ontzettend opgewonden.
Lang zal ze leven, zongen ze en morsten met de thee.
Veronica wou weten: Ben ik nu echt acht geworden?
En mag ik heel de dag een roze strikje in mijn staart?
En gaan we straks gezellig heel de middag ganzenborden?
En dat ik alle potjes win? – O kijk, een ansichtkaart!
Van wie zou die nou zijn? Wat leuk, hij is van tante Annie!
Er staat een grote 8 op en een mooi verjaarsgedicht.
De dames Groen verbleekten en ze stamelden: Dat kan nie.
Een kaart van tante Annie – die ginds op Zorgvlied ligt!
Er is Meer, sprak de dominee, dan ons verstand bevroedt.
Maar nu snel naar beneden: daar is taart in overvloed.
(Deze en de vorige verschenen eerder in De tweede ronde)
Het schaap gaat nog steeds door
- Gegevens
- Geschreven door Judy Elfferich
Uit het archief
Droom
ik droom zo graag van sterven in de kou
van sneeuw die valt en glanzend ijs in 't Noorden
van wind die jaagt en verder enkel stilte
een zon die ondergaat , een laatste straaltje
mijn hand omvat een glaasje zoete drank
Chartreuse, liefst de gele, groen mag ook
al jaren heb ik niet gerookt, dan wel
een klein sigaartje laten geuren mag
bevriezen schijnt geheel geen pijn te doen
je voelt alleen een kille hand, maar even
dan wordt het warm, je ziel en lichaam gloeien
mijn achtertuin deed tijd en plaats vergeten
het wordt al laat en fris, ik huiver licht
en ga mij warmen bij de open haard