Mijn vingers zoeken houvast in de deken
terwijl een vrouw behoedzaam naar me lacht
en even in 't voorbijgaan wordt er zacht
een hand over mijn oude hart gestreken.
Hier raak ik dus verplicht op uitgekeken:
het ziekenhuis, de liefde, deze nacht.
Nog één keer tover ik met alle macht
vanuit mijn reutelborst een levensteken.
Dan is het tijd de laatste zin te spreken,
zo'n knap citaat vol wijsheid en vol kracht
dat ook na honderd jaar niet zal verbleken.
Men hoort het aan, het droevig nageslacht
en mompelt net nadat ik ben bezweken:
wel aardig maar we hadden meer verwacht.
Poète maudit. Slotwoord
- Gegevens
- Geschreven door Otto van Gelder
Uit het archief
Pieterman
De tijgerpython was een enge slang
Die als je zat zo uit de pot kon kruipen
De poema die onhoorbaar aan kwam sluipen
Een vijverkrokodil joeg ons op stang
Dit jaar is er een Russische tiran
En voor lokaal gebruik de Pieterman.
Tussen het wereldnieuws door is het gelukkig ook nog gewoon komkommertijd. Met het gebruikelijke enge beest.