(Digital art by Ifux)
Een woord dat calvinisten vaak verfoeien
Geslachtsverkeer
En lijkt op het vervoer van dode koeien
Geslachtsverkeer
Voor boven- en voor onderlijf
Het enig denkbaar tijdverdrijf
Waarmee de mens zich blijft vermoeien
Geslachtsverkeer
Dus waaraan denk ik als ik schrijf?
Geslachtsverkeer
Weense ballade
- Gegevens
- Geschreven door Otto van Gelder
Uit het archief
Het kamerlid ziet bleek
Foto: Flickr
Zeg kamerlid, hoe maak je het? Je oogt een beetje minnetjes.
Je neemt de anderhalve meter afstand toch in acht
daar in je Haagse fractie bij je vriendjes en vriendinnetjes?
Corona had aan Cor en Kurt juist samen-tijd gebracht.
Ik snap er niets van, eerlijk waar, ik krijg het alsmaar heter,
en voel me landerig en ziek, totaal geen energie.
De griep! riep babcia, blijf jij daar, haal ik de thermometer.
Je chebt verhoging, kamerlid, van achtendertig drie.
Verhoging? Koorts? Laat dat eens zien. Wie heeft me dat gegeven?
En wat als het corona is? Het zit me ook nooit mee.
Ik moet nu in het landsbelang gaan vechten voor mijn leven.
Gelukkig is er nu voldoende plaats op de IC.
Zeg, kamerlid, wat zijn dat daar, die vlekjes op je handen?
Toen deinsden Cor en Kurt wat terug, het zag er niet goed uit.
Het kamerlid zei radeloos: Die kriebelen en branden!
Vermoedelijk geeft een mutatie plekjes op de huid.
Da’s flauwekoel, zei babcia toen, gewoon de waterpokken.
Hier is een chavermoutcompres, het middel tegen jeuk.
Een weekje rustig aan doen en dan zijn ze zo vertrokken.
Naar boven onder warme wol, al vind je dat niet leuk.
Jouw diagnose, babcia, stuit helaas op wat bezwaren,
want kinderziekten passen niet bij ‘n kamerlidmaatschap.
Het zal vast wel corona zijn, dat kan men goed verklaren.
Ik licht direct mijn fractie in, dat is een eerste stap.
Komt niets van in, zei babcia ferm, mobieltje in de kast.
En nu naar bed met hete kruik en theeglas zure kwast.