Men schrapt me, hoop ik, tijdig uit de boeken
alvorens ik van aardig welbespraakt
verander in een man die kreten slaakt
en in te lang gedragen onderbroeken
wanhopig naar de uitgang loopt te zoeken.
Zo iemand die door camera's bewaakt
de wereld in zijn hoofd steeds kleiner maakt
en ergens in een hoekje zit te vloeken.
Dus schrijf ik dit sonnet als testament
als wapen om die toekomst te bestrijden
tenminste als u mij ter wille bent;
beloof me lezer, als u van ons beiden
als enige de schrijver nog herkent
hem zachtjes van het leven te bevrijden.
Euthanasiesonnet
- Gegevens
- Geschreven door Otto van Gelder
Uit het archief
Rogi Wieg (1952-2015)
Dank je wel Siegfried Woldhek voor het gebruik van de illustratie: Rogi Wieg
Website Siegfried Woldhek
in hart en ziel was jij een refugee
en levenslang een vreemde in je huid
waar zelden zonlicht kwam en frisse lucht
waar stormen woedden, bliksem aarde schond
een schepper die de stille woorden woog
en elke dag opnieuw het zwart van wit
te scheiden had en woord en beeld bekampte
verlorene, voor jou is er een plaats
waar dichterszielen eeuwen samen binden?
dit leven was jou niet de moeite waard