Wanneer ik ooit ten hemel of ter helle
genood word en voorgoed de tijd uit raak
rest culinair nog een postume taak
voor mijn getrouwe weefsels en mijn cellen.
Ik houd hier geen pleidooi voor koppensnellen,
de ietwat botte vorm van volksvermaak
toch acht ik het volstrekt niet in de haak
mij ongebruikt ter aarde te bestellen.
Begin voorzichtig met amandels pellen,
breng dan de lever boterzacht op smaak
en laat hem op een bed van pastinaak
door licht gebakken niertjes vergezellen.
Het schraal restant van knoken en van vellen
doet het verrassend goed in frikadellen.
Codicil
- Gegevens
- Geschreven door Otto van Gelder
Uit het archief
San Michele, Venetië
Je loopt hier doelloos rond tussen de graven,
de vaporetto bracht je tot de poort.
De aanlegsteiger is de toegangshaven,
dit dodenrijk een drijvend toevluchtsoord.
Ommuurd en al, een stad van steen en marmer,
al is er dan vrij weinig te beleven.
De zon, lijkt het, maakt alles net iets warmer
als om de dood wat tegengas te geven.
Ontelbaar zijn de zielen die hier zonnen,
vervallen zerken staan in strak gelid.
Maar nergens geeft de dood zich hier gewonnen,
nooit rijzen knekels op of kleppert een gebit.