Tijdens de toch nog feestelijke presentatie van het afscheidsnummer van KortVerhaal in Amsterdam werd tevens voor de eerste keer in zeven jaar weer de Kees Stip Prijs, de belangrijkste literaire prijs voor light verse, uitgereikt.
Uiteraard aan een medewerker van Het Vrije Vers en wel aan onze redacteur Jaap van den Born, voor zijn gehele oeuvre.
Traditegetrouw gebeurde de uitreiking door de vorige winnaar, Frank van Pamelen, die in zijn toespraak vergeefs een logische frequentie in de uitreikingsperioden poogde aan te brengen en refereerde aan de vorige winnaars * waarbij bleek dat nepotisme bij de keuzes een rol speelde, aangezien de voorvorige winnaar, Kees Jiskoot, hem als huisarts persoonlijk op de wereld geholpen had. Toen hij begon uit te leggen waarom nu juist Jaap van den Born in aanmerking kwam voor deze prestigieuze onderscheiding raakte hij helaas de draad van zijn betoog kwijt en verviel in jammerlijk gehakkel.
Hierna overhandigde hij de prijs, die bestaat uit een bokaal met een daarin gegraveerd kwatrijn, geschreven door de vorige winnaar, aan de laureaat die maar met moeite zijn verbittering wist te verbergen toen hij hoorde dat er geen geldbedrag aan de onderscheiding verbonden was.
Het door Frank van Pamelen met heldere stem voorgedragen kwatrijn luidde:
'Je keet als Kees met onze mooie taal
Je stunt als Stip met vorm en eigen wijs
Jaap van den Born, jij kunt het allemaal
Wij prijzen jou terecht met deze prijs’
Hoewel de geprezene in zijn korte dankwoord toch echt meende te lezen
'Dit ding is voor Jaap van den Born
Want, hoewel hij werd geprezen
Is het honend afgewezen
Door de betere Kees Torn’
De gelauwerde bracht in zijn dankwoord verder hulde aan de redactie van Kortverhaal en prees ze dat ze op de gelukkige gedachte waren gekomen hem te vragen dit jaar de jury samen te stellen voor de Kees Stip Prijs die met hun keuze hun onpartijdigheid overtuigend hadden aangetoond.
Kees Jiskoot, een vorige winnaar, stelde nog jaloers vast dat de hem uitgereikte bokaal een stuk kleiner was, waarmee deze mooie avond een bevredigend slot kreeg, waarna de dichter Ko de Laat de de prijspoëet met harde hand de deur uitzette, omdat hij ‘dat hooghartige smoel niet langer meer verdroeg’, zoals hij het uitdrukte, ongetwijfeld de aanzet voor een vrij vers.
Ter geruststelling: stroomstoringen onderweg en het in kille windvlagen en regenbuien op ingezette bussen wachten met zijn bokaal, waarbij beide schoenen lek bleken, brachten de dichter weer enige bescheidenheid bij naar ons vandaag bij de redactievergadering bleek.
*Sinds 1985 is de prijs uitgereikt aan Drs. P, Driek van Wissen, Jan Boerstoel, Ivo de Wijs, Nelis Klokkenist, Patty Scholten, Kees Jiskoot en Frank van Pamelen.
Frank van Pamelen, bekend om zijn afstotelijk uiterlijk, overhandigt de bokaal.
Even een wanklank: jurylid Peter Verstegen heeft achteraf spijt van zijn beslissing en probeert vergeefs de bokaal terug te pakken.
Dankzij het ijzeren gestel van de winnaar mislukt deze poging.