Afgelopen woensdag onrving ik, als redactielid van Het vrije vers, het trieste bericht dat Bert van den Helder is overleden. Hij was begin deze maand zestig jaar geworden.
Hoewel ik wist dat Bert al geruime tijd ziek was, kwam het toch als een schok. Twee dagen voor zijn overlijden had ik nog mailcontact met hem over zijn gedicht ‘Voor mij’ dat woensdag jl. op onze voorpagina gepland was. ‘Ik kijk ernaar uit’ mailde hij me, en ook dat het met hem nu snel achteruit ging.
Op Het vrije vers kennen we Bert van zijn vele originele gedichten waarin hij allerhande onderwerpen bezong: van softijs tot appels, van spaarzegels tot bitterballen, van knijpers tot internetvasten. Typerend was zijn toegankelijke, luchtige en speelse toon. In reacties op het forum was hij uiterst sympathiek.
Vanaf 2013 verscheen zijn werk op Het vrije vers en startte hij de eigen dichtsite www.lichteverzen.nl . Gedichten van hem waren in het afgelopen jaar ook in het tijdschrift Dichter van Plint te lezen. Hij droeg ook voor in de loofgangen van de Prinsentuin. In 2018 kwam zijn, aan zijn vrouw opgedragen, sterke debuut uit: Een jaar is vier kwartaal in tweeënvijftig lichte gedichten. Vorig jaar werd Bert tweede bij het Nederlands Kampioenschap Light Verse Dichten te Emmen. In de bekende Plint Scheurkalender 2021 zullen gedichten van hem prijken.
Op Facebook ververste hij trouw, samen met Remko Koplamp, dagelijks de HVV-pagina aldaar, tot en met vorige week, toen hij berichtte dat die taak hem te zwaar werd. Op 21 september plaatste hij nog een bericht op ons forum. Over Emmen ging het. Hij had Hendrikje, Niek en Christiaan net op tijd geattendeerd op het verstrijken van de deadline en schreef: ‘Mocht een van hen scoren in Emmen, dan kan ik in ieder geval een mooie assist achter mijn naam zetten.’
Je zult gemist worden, Bert. We wensen je dierbaren veel sterkte toe, in het bijzonder uiteraard je vrouw en kinderen.
Een troost vormt de gedachte dat dichters nooit echt dood gaan.
Martinus Nijhoff formuleerde het aldus: ‘ik denk wel dat wij eeuwig leven, want eens gegeven, blijft gegeven’.
Jij, Bert, keek er zo naar: je blijft omdat je iets nalaat, zodat de anderen weten dat jij er bent geweest.
Nalaten
Trap een bal mee op het veldje
wacht de counter, speel bedeesd,
maar laat een goal na als Van Basten
zodat ze weten dat je bent geweest.
Pak een pen om op te kluiven
schrijf een vers dat niemand leest,
maar laat een boek na als Jan Cremer
zodat ze weten dat je bent geweest.
Vul de vakken, breng de kranten
eerste loon bevalt het meest,
maar laat een som na als Onassis
zodat ze weten dat je bent geweest.
Heel het park door met je rolstoel
reumatiek die niet geneest,
maar laat een spoor na als een Hummer
ze zullen weten dat je bent geweest.
Uit Bert van den Helder: Een jaar is vier kwartaal in tweeënvijftig lichte gedichten (Stichting Korreltje Zeezout, 2018)
Namens de redactie van Het vrije vers
Inge Boulonois
Op 29 september zal in besloten kring afscheid van Bert worden genomen
