Canon
Van de hand van Peter de Liefde verscheen onlangs de bundel: De Canon Licht Verdicht.
Peter de Liefde (1960) is columnist en heeft zijn eigen kleinkunstensemble. Hij publiceerde meerdere toneelteksten en in 2021 de dichtbundel De Wereld Licht Verversd.
 
De Canon Licht Verdicht is een bundel met lichte verzen over alle vijftig vensters uit de vaderlandse geschiedenis die opgenomen zijn in de officiële Canon van Nederland.
In plezierdichten als kwatrijnen, ollekebollekes, sonnettines of andere versvormen worden onze grootste staatslieden, schilders, schrijvers, uitvinders of andere historische figuren of gebeurtenissen het onderwerp van luim, milde spot of scherpe satire. Maar ook de Nederlander in het algemeen of de dichter zelf ontkomt daar niet aan.
 
Lichtheid, puntigheid en liefde voor de taal vormen het fundament van dit werk.
Uit deze bundel twee voorproefjes:
 
Eise Eisinga
 
Hij bouwde aan ’t plafond
een stelsel van planeten.
Een namaakuniversum waar
de wereld in precies een jaar,
nauwkeurig afgemeten,
een reis maakt rond de zon.
 
Men heeft hem ooit verzocht
zo’n omloop te versnellen.
“Maar als ik op die eis in ga,
dan gaat,” zei Eise Eisinga,
“zo’n hemellichaam hellen
en vliegt het uit de bocht.”
 
Dus geeft ons deze plek
de kans om te ervaren
hoe groots en traag zo’n ommegang
verloopt en als we daar te lang
aan één stuk door naar staren
ook nog een stijve nek.
 
 
Haven van Rotterdam
 
Prachtige koffieboon!
Lading Columbia
Zou op de markt een paar
Ton moeten doen
 
Onderin mee verpakt
Hartslagverhogende
Voorraad aan melkpoeder
Veertienmiljoen!
 
De bundel De Canon Licht Verdicht is uitgegeven bij Brave New Books en is o.a.
hier te bestellen.
Nog meer voorproefjes vind je op: https://www.peterdeliefde.com/gedichten/

 

Log in

Gebruikersnaam en wachtwoord:

Zoeken

Forum Recent

Uit het archief

Zeemansgraf



Aan dood zijn valt weinig plezier te beleven
en als je dan ook nog verbrand wordt tot as
of diep in de grond heel alleen ligt te rotten
en langzaam vergaat tot een stapeltje botten,
ontgaat mij de lol, dus ik denk dat ik pas.

Nee, laat mij maar, als ik de geest heb gegeven,
straks onder geweeklaag verdwijnen in zee.
Ik ben met een gammele schuit al tevreden:
een steen aan mijn teen en ik zak naar beneden.
Ik krijg nu al kippenvel bij het idee.

Heel diep daar benee tussen zeewier en slijk,
daar zie je mijn dansende lijk.

Ik dans op de maat van het deinende water,
mijn armen die zwaaien al heen en al weer.
Nieuwsgierige vissen die komen en staren
en schrikken zich wild van mijn woeste gebaren,
want tijdens een storm ga ik hevig tekeer.

Zo blubber ik voort zonder zorgen voor later.
De mosselen nestelen zich op mijn dij
Een octopus rust even uit aan mijn voeten,
terwijl in mijn maag kleine krabbetjes wroeten
en zo gaan de maanden en jaren voorbij.

En eens op een dag ziet een duiker ontzet
mijn grijnzend en dansend skelet.

De tijd die verstrijkt, al mijn vlees is verdwenen,
mijn botten die worden tot kiezels geschuurd.
De zee voert ze mee naar exotische stranden,
je vindt tussen schelpen mijn botjes en tanden.
Zo word ik naar heel verre oorden gestuurd.

Al hoop ik maar dat het nog eventjes duurt.

Bovenkant formulier