Een kernbom ondergronds. Routinezaak.
Uur nul. De basis beeft. Gejuich weerklinkt:
"Als daar de vijand zat, dan was het raak!"
Maar 't is of Mike in somberheid verzinkt...
Hij heeft, als seismoloog, iets vreemds vernomen:
Het bar gekrijs van een gekweld instinct
Als had de helse straling der atomen
Door katalyses, onverklaarbaar nog
Een ondier weer tot leven laten komen
En 's avonds, thuis, vraagt Sue: "Wat heb je toch?"
En Tommie roept: "Zag daddy soms een draak?"
"Welnee", grijnst Mike, want draken zijn bedrog.
Scenario I
- Gegevens
- Geschreven door Paul Ilegems
Uit het archief
Denkend aan de dood
Het einde komt met rasse schreden nader,
We scheren langs de randen van de zeis,
Heins holle ogen schieten vuur en ijs:
Hier helpt geen moederlief of onzevader.
Hoe zal ik gaan? Een breukje in een ader;
Een ruzie over godsdienstonderwijs;
Een liquidatie voor een bodemprijs
Bij confrontatie met een doodseskader?
Het hart klopt nog, mijn ogen zijn nog open,
Ik stel mijn laatste adem even uit
En denk dat ik vandaag nog niet crepeer.
’t Is niet de dood waarvoor ik weg wil lopen:
Het einde is een levenslang besluit
Maar waarom sterft een mens toch duizend keer?