Het najaar valt en wolken drommen samen
De vogels trekken naar het zuiden toe
Ik weet nog dat ze in de lente kwamen
En hoe de tijd vervloog, het maakt me moe
Ik weet nog dat ze in de lente kwamen
Vanuit het niets, ineens, geen mens wist hoe
Ze floten en ze krasten onze namen
En riepen op tot moord en amour fou
Ze floten en ze krasten onze namen
Het werd een drama en een hoop gedoe
Ik weet nog dat ze in de lente kwamen
En hoe de tijd vervloog, het maakt me moe
Gelukkig is er kaas en rode port
Ik eet en drink en zie wel wat het wordt.
Utrechts sonnet 3
- Gegevens
- Geschreven door Peter Knipmeijer
Uit het archief
De leden van de schaatsersclub Het Wak
De leden van de schaatsersclub Het Wak
Verkneukelden zich bij de weersverwachting
Ze gingen hoegenaamd zelfs uit hun dak
Met het vooruitzicht op hun sportbetrachting
Hoe lang hadden ze al geen schaats gereden ?
Maar ja. Al na een tweede overnachting
Te vroeg dus, hebben zij het meer betreden
Het nog fragiele ijs zei daarop krak
Geen pretje hoor, zo’n griep onder de leden
(Aquarel Br. Vincentius, de schaatser symboliseert Christus)