Mijn metrum hobbelt als een geitenwagen
Mijn taal is net zo leeg als mijn bestaan
Mijn beeldspraak is zo krom als een banaan
Mijn rijmen zijn te dikwijls nederlagen
Mijn nieuwsgedichten willen maar niet slagen
De frappe is slecht, de boodschap komt niet aan
Nooit ben ik echt oprecht met iets begaan
De toon is vaak een zielig soort van klagen
En ook mijn aanzien zal geen vrouw behagen
Qua baardhaardichtheid lijk ik een sopraan
Nooit zul je mij in ruitjes gadeslaan
Ik durf niet eens een vlinderdas te dragen
Zijn looks, engagement en verstechniek
Ik was al blij met één procent van Driek
Uit het archief
Dansa voor de achterbankgeneratie
Ik wil wel anders, maar ik weet niet hoe
Ik heb het druk, mijn dagorde staat bol:
Piano, judo, tennis en naar school
Want stel je toch eens voor dat ik niks doe
Ik wil wel anders, maar ik weet niet hoe
Hoe houd ik ooit dit drukke leven vol?
Mijn moeder speelt hierin een grote rol:
Zij rijdt mij steevast overal naar toe
Ik wil wel anders, maar ik weet niet hoe
Soms klaagt ze wel: 'Ik word nog horendol
Van dat gesjees, gejaag en het gehol...'
Ik voel me dan heel schuldig en heel moe:
Ik wil wel anders, maar ik weet niet hoe