Vanuit een rouwgekko

Ai, wat een rotbericht!
Hartzeer en droefenis
(Schoon er wel enige
Afstand bestond)

Zit nu een poosje als
Lepidodactylus
Stil en verdrietig
Versteend op de grond

Log in

Gebruikersnaam en wachtwoord:

Zoeken

Forum Recent

Uit het archief

Welterusten - een balladine

De lichten uit, 't was over met de pret
Wij gingen slapen: morgen was 't weer vroeg
Maar net had ik mijn plekje in het linnen
Daar kwam ons jongste kind met zachte tred -
Wees welkom hier, er is nog plek genoeg
 
Toen meldde onze tweede zich ontzet:
Het monster dat je gisteren verjoeg
Het is terug en wil opnieuw beginnen!
Gemompel van mijn vrouw, het was iets met
Wees welkom hier, er is nog plek genoeg
 
Ik dommelde weer in en sliep echt net
Of daar kwam onze oudste uit de kroeg
En zocht zich stommelend een weg naar binnen
Ik zuchtte diep: het is niet je-van-het
Maar welkom hier, er is nog plek genoeg
 
Een duw en plof, ik lag op het karpet
Dat was de druppel: klaar met dat gezwoeg!
De sofa lonkte met bekende zinnen
Wees welkom hier, er is nog plek genoeg