Zijn geest bevindt zich steeds in een spagaat:
beleefd, begaan met al zijn medemensen,
maar voor zichzelf heeft hij totaal geen wensen,
dag in dag uit heeft hij het zwaar te kwaad.
Naar buiten vrolijk, binnen dor en droog,
altijd sociaal in weerwil van depressies
en einde-, waarde-, nutteloze sessies
bij ieder jaar een nieuwe psycholoog.
Maar dan neemt hij een weldoordacht besluit:
ik stop, heb maling aan de hele kluit
omdat het leven tóch niet iets voor mij is.
Het spoor. Het nodigende treingeluid,
hij nadert tot de rails…, stapt ferm vooruit…,
maar wacht wéér keurig tot de trein voorbij is.
Zelfmoordenaar
- Gegevens
- Geschreven door Rudy Menthère
Uit het archief
De maon hef nacht under de nagels
Recent verscheen een nieuwe bundel van Ton Peters (Dieren, 1952), op Het vrije vers ook bekend onder zijn pseudoniem Otto van Gelder. De presentatie vond op 1 november plaats in het Huus van de Taol te Beilen. De maon hef nacht under de nagels bevat gedichten van de bekende Amerikaanse dichter Ted Kooser – winnaar van de Pulitzerprijs in 2005 en twee jaar lang Poet Laureate – en Peters’ vertalingen ervan in de Drentse taal.
Peters vond het vreemd dat een dichter van zijn kaliber in ons land nog niet vertaald was. Ofschoon Kooser geen lightversedichter is, nam Peters de prijzenswaardige taak op zich diens vrije verzen te vertalen.
Op de website van Woest en Ledig is een uitgebreid verslag van de presentatie te lezen.
Uit de bundel het gedicht 'At the Cancer Clinic' en Peters' vertaling.
She is being helped toward the open door
that leads to the examening rooms
by two young women I take to be her sisters.
Each bends to the weight of an arm
and steps with the straight, tough bearing
of courage. At what must seem to be
a great distance, a nurse holds the door,
smiling and calling encouragement.
How patient she is in the crisp white sails
of her clothes. The sick woman
peers from under her funny knit cap
to watch each foot swing scuffing forward
and take its turn under her weight.
There is no restlessness or impatience
or anger anywhere in sight. Grace
fills rhe clean mold of this moment
and all the shuffling magazines grow still.
In de kankerkliniek
Ze wordt tot an de lösstaonde deur hölpen
die hen de underzuuksruumtes voert
deur twei jonge vrouwen, heur zussen ducht mij.
Elk bög met het gewicht van een arm
en stapt veuroet met onverzettelijke
moed. Op wat een grote ofstand lek
te weden, holdt een verpleegster de deur lös,
glimlachend en heur anfieternd.
Wat is ze geduldig in de frisse, witte zeilen
van heur goed. De zieke vrouw
gloept under heur grappig breide mus
um naor het schoeven van elke voet te kieken
die heur gewicht um beurten drag.
Der is gien ongedurigheid of ongeduld
of kwaoigheid argenswaor te zien. Genade
vult de schone mal van het moment
en al de ritselnde tiedschriften valt stil.
De maon hef nacht under de nagels (Het Drentse Boek, 2019); ISBN 9789065090829, € 17,50