In een woud hier ver vandaan
leeft een schepsel, heel alleen.
Hij kan rollen, maar niet staan,
heeft geen been, geen voet, geen teen.
Oh, wat moet hij eenzaam wezen,
deze purperen gingginger,
die niet eens een boek kan lezen
want hij heeft geen hand, geen vinger.
'k Heb zo'n meelij met het dier,
maar dat woud is ver van hier.
Voor zijn achteroverneven
(heel gelijkend, maar wel groen)
die in onze streken leven
kan ik echter wél iets doen!
Hen verzorgen is een pretje,
zie ze soezen in de lommer.
Ik bereid hun vinaigretje
want ik hou zo van komkommer.
De Gingginger
- Gegevens
- Geschreven door Vera De Brauwer
Uit het archief
Nieuw wereldbeeld (Veens sonnet)
Een tijdperk wordt nu afgesloten
Van nu af heerst de populist
Het heeft zeer velen diep verdroten:
De kiezer heeft het zo beslist
Aan Trump van nu af alle macht
Voor menigeen een somber beeld!
Waar zal in maart in Nederland
De macht zijn? Houdt verstand wel stand?
Of wordt ons land, op ’t bot verdeeld,
Door Wilders zijn partij verkracht?
En is er weer een kans gemist
Voor nieuw elan en jonge loten
Gemeenschapszin weer uitgewist
En “samen sterk” verdeeld, vergoten?