Ze dulden de steek van de zon uit de tropen
Ze laten zich slaan door orkaan en passaat
Ze blaren in Elst al maar blijven fanaat
op een roemrijke tocht door de Annastraat hopen

Een enkeling maakt het dan niettemin laat
Die schuimt door de stad om wat schaalbier te kopen
en om er na afloop wat stoelen te slopen
Folklore, meneer, men bedoelt het niet kwaad

Oh Nijmegen, Waaldorp van wereldformaat
Zet alles, je poorten, je tapkranen, open
geur op nu en voed weer mijn hamburgerhaat

Vierdaagse – het is toch volledig bezopen?
Ik leef weer een dag of wat enkel op straat
Oh Nijmegen, Nijmegen, laat het maar lopen

Log in

Gebruikersnaam en wachtwoord:

Zoeken

Forum Recent

Uit het archief

Schreeuw om leven

Als de kanker al je darmen heeft verwoest
En je enkel kunt ontlasten door je mond
Ja, je proeft de poep wanneer je zucht en hoest
En je sterven wordt straks; stikken in je stront

Loof de Heer dan die aan alles leven geeft
En het enkel op Zijn tijd daarna weer neemt
Of bedank Hem toch in elk geval beleefd:
Vind u dit idee misschien wat wereldvreemd?

Dit is wat er star en strak zit vastgeroest
In de kop van die verwarde christenhond
Die zo schichtig voor zijn griezelgodje beeft
En die bangelijk zijn dankgebeden teemt

Door zijn gedram zijn wij straks nog eens vet de klos:
Verruim de wet en aborteer Bert Dorenbos!