hij droomde weg in verre fantasieën
het was heel vroeg, de lucht had nog wat iels
hij legde zich te rusten op een biels
één wiel ging door zijn hals, één door zijn knieën
hij ruste zacht, in vrede en in drieën
Uit het archief
Driek
Stipt tien jaar her dat jij, Driek, ons verliet
Je verzen blijven onverwoestbaar goed
Incluis hun fijne vinho verde-gloed
En ook je beeld verdween níet in het niet:
Met lach en kloeke baard en vlinderdas
Staar jij naar ‘t mooiste meisje van de klas
(Nog denk ik: o als ik dát toch eens was)