‘Een bed?’ vroeg hun de herbergier,
‘Ik heb hier niets en niemendal
alleen een plekje in de stal.’
En weg was hij met bladen bier.
‘Ach, ’t is toch best gezellig hier,
wat maakt het uit’, sprak zij, ‘geen bal.’
‘Hou jij je mond dicht en beval!’
‘zei hij en plette boos een mier.
‘Hé, ezel’, sprak het grootste dier
met luide stem en veel plezier:
‘wat denk je dat het worden zal?’
De vrouw begon te persen: knal!
‘Een meisje!’ riep ze moe, maar fier.
‘Oh nee’, zei hij, ‘daar heb je ’t al!’
Uit het archief
Spekkedikken (Groningse gerechten deel 3)
Nog even en het jaar is weer voorbij
De klok staat laatste uren weg te tikken
Maar ‘t naderende einde wordt verzacht
Door uitzicht op een schaal vol spekkedikke
De kater komt opdringerig langszij
Probeert door onophoudelijk te likken
De onrust weg te halen uit zijn vacht
Hij kent niet het genot van spekkedikke
Dan volgt het hoogtepunt, de buurt staat blij
Vrijwillig in de dichte rook te stikken
Van vuurwerk dat een gat slaat in de nacht
Gelukkig is er thuis nog spekkedikke
Aansluitend op die nacht vraagt men aan mij
Of ik iets van het nieuwe jaar verwacht:
Niet veel, maar aan het eind wel spekkedikke