Het vrije vers

Er hangen nog wat uitgezakte slingers,

wat licht verkleurde ballen bij elkaar

en langzaam glipt het grijs geworden jaar

welhaast onopgemerkt door onze vingers.

 

Een sproetje op de neus van het heelal,

meer zijn we niet. Een bosje elektroden.

En wie proberen om de tijd te doden,

ontdekken dat de tijd hen doden zal.

 

Een jaar voorbij, ons draadje op z'n dunst,

de dans naar morgen, bidden, zwijgen, praten

en danken voor de gratie en de gunst

 

van wat ons wacht, het liefhebben, het haten.

De eeuwenoude leerschool van de kunst

om wat je wilt omarmen, los te laten.

 

 

 

Een ijdel paard uit Schoonrewoerd

heeft laatst een koprol uitgevoerd,

waarna hij zeer verbolgen was:

‘Wij paarden zijn een edel ras,

behandel ons zoals het hoort,

dus ‘hoofdrol’ is het juiste woord.’

 

 

Een mammoet uit het Pleistoceen

Bezat een fraaie edelsteen

Gevonden in een groot karkas

Dat van een triceratops was

Hij stond voor deze kostbaarheid

Dus bij de dino in het Krijt

 

 

 

Een kerkuil die laatst in Maasbracht

Weer eens succes had bij de jacht

Sprak tot het muisje in zijn klauw:

'Het lijkt ellendig maar vertrouw

Dat er voor jou een plek is boven

En nu moet je er aan geloven'

 

 

Ik weet al wat me strakjes staat te wachten

Iets wat ik hier niet in details beschrijf

Het zakt meer uit, mijn seniorenlijf

Toch wil ik eigen hangvlees niet verachten

 

Ik stel mezelf dus vaak gerust, zeg luid:

Toe Inge, zak maar lekker onderuit!

 

 

Een nieuwe dageraad, de zon brengt licht 

En hoop voor wie hun vaderland verlieten

Met pijn, op zoek naar veiligheid, gezwicht

Voor leugens en beloftes van bandieten 

 

Maar wie het eind haalt van een brute tocht 

Wordt rondgepompt langs vele opvangplekken

Van de gedroomde vrijheid die hij zocht

Valt door dit welkom weinig te ontdekken

 

Eén stel toch viel het lange wachten zwaar

Ging zelf op zoek naar gastvrij onderkomen

Vergeefs, maar aan een bosrand vond het paar

Een stal, verscholen tegen dichte bomen

 

Vannacht is daar hun eerste kind geboren

Spontaan begroet door gloedvol ochtendgloren

 

we feestten regelmatig met zijn achten

hoe nietig mijn studentenkot ook was

mijn vriendenclub kon altijd overnachten

 

gewoon op het tapijt, zonder matras

en 's ochtends brak ontwaken met een kater

te midden van de stank van zweet en as

 

inmiddels zijn we 30 jaren later

succesvol zijn we, met een goede baan

en wonen in het groen of aan het water

 

nooit wippen ze spontaan een keertje aan

mijn vrienden zijn verworden tot fantomen

en koesteren hun burgermansbestaan

 

ik woon nu in de villa van mijn dromen

met kamers voor logés die nimmer komen

 

 

Almelo, 16 december 2022

Dichtwedstrijd 2023

 

Beste dichter,

 

 

is de zin, die Marc Nochem bedacht heeft voor de 27e Willem Wilmink Dichtwedstrijd. De gastdichter van 2022, Dorine Wiersma, heeft Marc Nochem gevraagd als gastdichter voor 2023. 

 

Wij hopen ook deze editie weer een inzending van u te mogen ontvangen, zodat de Willem Wilmink Dichtwedstrijd 2023 ook dit keer een succes wordt. De bedachte regel moet er letterlijk en ongewijzigd in voor komen, in het begin, aan het eind, of ergens middenin. Bovendien mag de zin niet enkel als titel worden toegepast, maar deze moet onderdeel zijn van het gedicht. Er kan slechts één gedicht ingezonden worden. 

 

U kunt dit tot en met zondag 5 maart 2023 sturen naar: Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken. of Bibliotheek Almelo, Postbus 189, 7600 AD  Almelo.

Door het insturen van een gedicht geeft u toestemming tot publicatie of voordracht tijdens de prijsuitreiking. 

De feestelijke prijsuitreiking vindt plaats op zondag 19 maart om 15.00 uur in ons Leescafé Feijn Lunchen & Lezen.

 

Over Marc Nochem

Nochem werd in 1976 in Naarden geboren. Hij is theatermaker, componist, liedschrijver voor Andermans Veren en acteur in o.a. 'Zomer in Zeeland', 'Flikken Maastricht' en 'Het Geheime Dagboek van Hendrik Groen'.

Marc is in 2000 afgestudeerd aan de Akademie voor Kleinkunst in Amsterdam. Sindsdien is hij continu aan het werk geweest in het theater, speelde onder andere in Het Sinterklaasjournaal, Danni Lowinski, Flikken Maastricht en De Zuidas.

Verder is hij ook regisseur, schrijver, zanger, theaterdocent vertaler en stemacteur. 

 

Met vriendelijke groet,

 

Ellen Lamberts

Bibliotheek Almelo

 

 

Dat je geen ‘lig’ maar ‘leg’ moet zeggen

Is Rotterdammers uit te leggen

Maar men blijft wars van het idee

Dat ‘hij leg’ eindigt op een ‘t’,

Je ziet hem op de kade staan

De sluiswachter: Hier leguaan

 

Peter van der Vlis werd eind oktober lightversekampioen van Nederland!

De finale, georganiseerd door Stichting Taalpodium Emmen, vond voor de zesde keer in Eetcafé Groothuis te Emmen plaats.

 

Wie is Peter?

Hij houdt van light verse, schaken en wijn. 

In de middelbare schooltijd schreef hij al liedteksten.

Tijdens zijn studie dichtte hij voor een studentenblad.

In 2020 meldde hij zich aan bij Het vrije vers. 

In dat zelfde jaar verscheen zijn debuutbundel Gnoeglijk en gazellig.

 

Meer weten? Ik interviewde hem voor Meander.

Het artikel is HIER te lezen.